ৰাঙলী বুঢ়ীৰ দান_কবি-বিনন্দ চন্দ্ৰ বৰুৱা_অসমীয়া কবিতা_Assamese Famous Poem Written by Binandra Chandra Baruah
 |
| ৰাঙলী বুঢ়ীৰ দান_কবি-বিনন্দ চন্দ্ৰ বৰুৱা |
ৰাঙলী বুঢ়ীৰ দান
কবি: বিনন্দ চন্দ্ৰ বৰুৱা
অ’ ৰঙামুৱা, অ’ ৰঙামুৱা চোতাল পালেহি মান,
জামুগুৰি চাপৰিত গি্ৰজনি মাৰিছে, চিঞৰত ফালিছে কাণ৷
মানৰ ৰণ-চালি কিনো তালি ভুলি, কিনো নিঠৰুৱা প্ৰাণ,
স্বৰ্গদেউ ঈশ্বৰৰ, সোণৰ দেশ ভাঙিছে, গচকত ভাঙিছে ধান৷
গগৈ সেনাপতি অকলে অাহিছে, চাপৰিত পাতিব ৰণ;
যোৰহাট নগৰত স্বৰ্গদেউ ঈশ্বৰে, খৰকৈ গুণিছে ক্ষণ৷
অসমীয়া সেনা তেনেই তাকৰীয়া, তথাপি জীৱন পণ,
ৰাখিব লাগিব সোণৰ অসম, দেশৰ জীৱন ধন৷
বনৰ বন-ৰজা, মানৰ শতৰু, দেশ ৰাখিবৰ হই;
সিবাৰ গৰু নিলে, কোঠাত সোমাই, মানকো কামুৰি থই৷
অ’ ৰঙামুৱা, দুখুনী বাঁৰীৰ, এটি অাঁচলৰ ধন,
তথাপি লাগিব, যুঁজলৈ যাব, থৌকি বাথৌ মন৷
উঠ ৰঙামুৱা, ফেহুঁজালি দিলে, শুবৰ সকাম নাই,
দা- যাঠী লৈ, যা লৰা লৰি, বেগতে এমুঠি খাই৷
ৰাতিতে যতনাই ৰাখিছোঁ কৱচ, পিন্ধিব পাৰিবি তই
মানৰ যুজঁত পিতাৰা ঢুকাল, যুঁজলৈ কিহৰ ভয়?
এইদৰে কৈ, ৰাঙলী বুঢ়ীয়ে, ৰঙাক যুঁজলৈ পাচি,
জীৱন মৰণ ভৰিৰে গচকি যশ মান ল’লে বাচি ।
